Stephen Hendry: Autobiografia

przez

Stephen Hendry, siedmiokrotny mistrz świata w snookerze, w 2018 roku napisał autobiografię, którą na polskim rynku wydało wydawnictwo SQN.

Książka rozpoczyna się od końcowych momentów ćwierćfinałowego pojedynku Mistrzostw Świata z 2012 roku. W szkockim pojedynku Hendry rywalizował wtedy ze Stephenem Maguirem i ostatecznie wysoko przegrał 2:13. Tamten pojedynek, po którym „The King of the Crucible” ogłosił przejście na emeryturę, był ostatnim akordem świetnej kariery legendy snookera.

Kariery, która rozpoczęła się w latach ’80 od udanego prezentu gwiazdkowego. Zimą 1981 roku 12-letni Stephen wraz z bratem otrzymali zabawkowy stół do snookera, wielkości około 1/3 standardowego stołu. Od tamtej chwili snooker stał się obsesją Stephena, który poświęcał mu każdą wolną chwilę. Szybko okazało się, że ma naturalny talent do tej gry, który następnie rozwijał w pobliskich klubach, już na pełnowymiarowych stołach. Sukcesy w grze amatorskiej skłoniły go do wczesnego przejścia na zawodowstwo, gdzie szybko zaczął potwierdzać swoje umiejętności.

W profesjonalnej karierze Hendry wygrał 36 turniejów rankingowych, w tym aż siedem razy mistrzostwo świata. Pierwsze z nich w wieku zaledwie 21 lat, w 1990 roku. Po roku przerwy dołożył kolejnych pięć triumfów z rzędu, a ostatnią dekadę XX wieku domknął siódmym, rekordowym, zwycięstwem w Sheffield. Od tego momentu jego kariera zaczęła hamować, aż do opisanego na wstępie ćwierćfinału w 2012 roku.

Stephen Hendry bardzo szczerze opowiada o wszystkich przeżyciach, zarówno sportowych jak i osobistych. Zwracają uwagę szczegóły, z jakimi opisuje turnieje, mecze, a nawet poszczególne zagrania. Również opisy innych uczestników opisywanych wydarzeń i relacji z nimi są rozbudowane.

Na szczególną uwagę zasługuje sposób, w jaki Hendry sam komentuje opisywane wydarzenia. Widać, że wiele czasu poświęcił na przemyślenia. Teraz, z perspektywy czasu, potrafi wskazać na kluczowe elementy swoich zachowań i wypowiedzi, które sygnalizowały nadchodzące problemy. A te pojawiały się stopniowo: spadek formy i nieumiejętność jej odbudowy, dolegliwość mięśniowa nazywana „yips” i coraz większe problemy z koncentracją na grze powodowały, że po dawnej formie pozostawały tylko coraz to bledsze wspomnienia.

Hendry szczerze i wprost przyznaje co wtedy myślał. Opisuje co robił, żeby wrócić do dawnej formy, jak próbował na nowo wzbudzić w sobie głód gry. Przedstawia też co myślał o sobie po kolejnych porażkach. O sobie i przeciwnikach, z którymi przegrywał. Te opinie często w pierwszym momencie mogą być odbierane jako szokujące i aroganckie, ale sam Stephen od razu wyjaśnia, że nie tak powinny być postrzegane. Chodzi mu o podkreślenie, jak żywe i wyraźne w nim były jego własne osiągnięcia i gra z okresu mistrzowskiego i jak bardzo bolało go to, że teraz przegrywał z zawodnikami znacznie gorszymi od siebie.

Cała autobiografia jest napisana szczerym i prostym językiem. Dotyczy to także opisów ludzi, z którymi spotykał się na różnym etapie kariery oraz rodziny, wzajemnych relacji i przeżyć. Hendry przytacza także wiele anegdot związanych z innymi graczami, od Steve’a Davisa, Alexa Higginsa i Jimmy’ego White’a, po Johna Higginsa, Ronniego O’Sullivana i Marka Williamsa. Wśród pozasportowych opisów szczególne miejsce zajmuje jego upodobanie do podróży i kuchni, zwłaszcza Chin.

Każdy rozdział książki kończy ranking „5 naj…”. Ten skrótowy element, który mocno wyróżnia tą autobiografię od innych, jest traktowany przez autora dość luźno. Niektóre rankingi odwołują się do snookera lub sportu w ogóle, ale inne do pozostałych dziedzin życia: ulubionych seriali lub albumów muzycznych. Szczególne miejsce znów zajmują podróże i kuchnia, z najbardziej niecodziennym rankingiem w postaci „pięć najdziwniejszych potraw chińskich”. Wspomniane rankingi czasem uzupełniają opowieść Hendry’ego, jednak czasem są zupełnie oderwane od wcześniejszych rozdziałów, co dziwi i wybija z rytmu książki.

Pozycja ukazała się w 2018 roku i od czasu jej debiutu życie dopisało kolejny rozdział: w 2020 roku Stephen Hendry wznowił karierę zawodową. Szkot wziął udział m.in. w kwalifikacjach do Mistrzostw Świata w 2021 roku, gdzie odpadł w drugiej rundzie. Chichotem historii był fakt, że w pierwszej rundzie zmierzył się z Jimmym Whitem, z którym aż czterokrotnie w latach 90-tych wygrywał w finale tych mistrzostw, na głównej arenie Crucible Theatre.

 

Wydawnictwo: SQN

Tytuł oryginału: „Me and The Table. My Autobiography”

ISBN: 9-788381-293815 (9788381293815)

 

Przeczytaj także: